Elastyczność funkcji dopasowań na rynku pracy w Polsce

Artykuł podejmuje próbę scharakteryzowania procesu dopasowań pomiędzy uczestnikami rynku pracy – osobami poszukującymi zatrudnienia oraz wolnymi miejscami pracy w Polsce na podstawie danych kwartalnych w okresie 1998-2010. Celem opracowania jest wyznaczenie zakresu wartości elastyczności funkcji względem zmiennych zasobowych (zasobu bezrobotnych oraz zasobu wakatów) oraz strumieniowych (napływu bezrobotnych oraz napływu wakatów). Metodyka analizy związana jest z oszacowaniami parametrów modeli zasobowego oraz zasobowo-strumieniowego łączenia uczestników rynku pracy, również z uwzględnieniem problemu agregacji czasowej danych, co umożliwia określenie relatywnej istotności poszczególnych wielkości ekonomicznych przy kreacji zatrudnienia. Otrzymane wyniki potwierdzają duże znaczenie wielkości strumieniowych w opisie badanego mechanizmu, nie odrzucając założeń modelu losowego. Jego specyfika może odzwierciedlać przykładowo tę część dopasowań, gdzie znaczenie ma szczęście zdobycia informacji o danej ofercie pracy. Uzyskane oceny parametrów strukturalnych sugerują występowanie stałych efektów skali z elastycznością funkcji dopasowań względem zasobu bezrobotnych na poziomie 0,6-0,7 oraz zasobu wakatów 0,3 w przypadku modelu zasobowego. W przypadku modelu zasobowo-strumieniowego wyniki oszacowań wskazują elastyczność funkcji na poziomie około 0,6 i 0,1 względem zasobów odpowiednio bezrobotnych i wolnych miejsc pracy oraz 0,25 i 0,15 względem napływu odpowiednio bezrobotnych i wolnych miejsc pracy.