Identyfikacja relacji pomiędzy cechami myślenia strategicznego z wykorzystaniem analizy korespondencji

Myślenie strategiczne to złożony konstrukt odnoszący się do indywidualnej aktywności poznawczej strategów. Badania literaturowe pozwoliły zidentyfikować pięć wymiarów myślenia strategicznego, każdy o dualnym charakterze. Są to: stosunek do otoczenia (konfrontacyjny vs rozgrywający), poziom partycypacji (indywidualny vs kolektywny), podejście do zmian (eksploatacja vs eksploracja), sposób przetwarzania informacji (intuicyjny vs analityczny) oraz poziom elastyczności (planowy vs emergentny). Celem artykułu jest zidentyfikowanie, w jaki sposób poszczególne cechy myślenia strategicznego grupują się i czy można dostrzec stałe wzorce w tym zakresie, umożliwiające stworzenie typologii myślicieli strategicznych. W badaniu przyjęto podejście eksploracyjne, wykorzystując wyniki badań ilościowych przeprowadzonych na próbie myślicieli strategicznych w Polsce (n = 184), przy użyciu oryginalnej zwalidowanej skali pomiaru myślenia strategicznego. W celu identyfikacji powiązań pomiędzy cechami myślenia strategicznego wykorzystano statystyczne metody analizy zależności dla cech kategorialnych − wielowymiarową analizę korespondencji oraz analizę skupień. W wyniku przeprowadzonych badań zidentyfikowano trzy typy myślicieli strategicznych, spośród których analiza korespondencji najwyraźniej wskazuje typ przywódcy lidera: konfrontacyjnego, intuicyjnego, eksplorującego i planującego indywidualisty. Z metodycznego punktu widzenia jakość otrzymanych odwzorowań przy użyciu wielowymiarowej analizy korespondencji dowodzi przydatności tej metody do profilowania stylów myślenia strategicznego, a hierarchiczna analiza skupień skutecznie wspomaga interpretację wyników analizy korespondencji.