6360 Sayılı Yasaya İlişkin Akademisyenlerin Bakışı Üzerine Değerlendirmeler

Kentleşme ve küreselleşmenin dinamik bir süreç olarak gelişmesi, yerel halkın yeni hizmet beklentilerinin de önünü açmaktadır. Sosyo-ekonomik yaşamda meydana gelen değişimler ve hümanist yaklaşımlar sonucu şekillenen dünya ve bunun nezdinde Türkiye, yeni bir yönetim sistemine ihtiyaç duymaktadır. Ülkemizde uygulanagelen yerel yönetim reformları, salt yerel yönetim birimlerini ve yerelde halkı değil nitekim büyük bir mekânsal boyutta hemen her alanı etkisi altına almıştır. Ülkemizde kentsel alanların yeniden yapılanması ve çağa uygun bir şekilde yeniden şekillenmesi açısından birtakım düzenlemeler yapılmıştır. Özellikle kentsel mekânda yaşanan değişim ve dönüşümlerin kontrollü ve yerelde halkın gereksinmelerine uygun olması adına 2012 yılında 6360 Sayılı Yasa yürürlüğe girmiştir. Yasa, öncesine kadar geçerli olan büyükşehir belediyesi tanımını yeniden düzenlemek suretiyle, otuz ilde, il özel idarelerinin varlığına son verirken köylerin ve belde belediyelerinin tüzel kişiliklerini kaldırarak, bu illerdeki ilçe belediyelerini büyükşehir ilçe belediyesi hâline dönüştürmüştür. Bu bağlamda yasanın etki alanının kentsel ve kırsal alanda Türkiye nüfusunun yaklaşık % 75’ine tekabül etmesi, yerelde etkileri açısından önemli bir radikal reforma işaret etmektedir. Ancak yasa, hazırlanışı, kabul edilmesi ve uygulanması itibari ile adından çokça söz ettirmiş ve süreç içerisinde tartışmaların odak noktası haline gelmiştir. Büyükşehir Belediyelerinin il düzeyinde büyük bir mekânsal yapıyı yönetme hakkına sahip olması, başta siyasetçilerin ve akademisyenlerin olumlu ve olumsuz değerlendirmelerine konu olmuştur. Bu çalışmada, 6360 Sayılı Büyükşehir Kanunu’nun getirdikleri üzerine değerlendirmeler ve yasanın muhtemel sonuçları üzerine yapılan tartışmalar aktarılacaktır.