Kent İmgesinin Kültür Ekonomisine Dönüşüm Örneği: İzmit ve Pişmaniye

‘Kültür’ ve ‘ekonomi’ terimlerinin yan yana gelişini 18. ve 19. yüzyıllarda, Birleşik Krallık’ta başlayıp tüm Avrupa’ya yayılan Sanayi Devrimi’nin bir sonucu olan kapitalizmle ilişkilendirmek yanlış olmayacaktır. 21. yüzyıla gelindiğinde ise ekonominin beslendiği yeni kaynaklardan birisini kültür oluşturmuştur. Bu durum ‘kültür endüstrisi’ ve ‘kültür ekonomisi’ gibi kavramların ortaya çıkmasını sağlamıştır. Kültür ekonomisi ve endüstrisi, Birleşmiş Milletler Eğitim ve Kültür Komisyonu UNESCO’nun 2003 yılında kabul ettiği Somut Olmayan Kültürel Miras Sözleşmesi’nde ve yine 2005’te Kültürel İfadelerin Çeşitliliğinin Korunması ve Geliştirilmesi Sözleşmesi’nde üzerinde durulan, korumaya yönelik yaklaşımların ve bu yaklaşımların sonucunda yapılması amaçlanan çalışmalardan birini oluşturur. İzmit, kültür ekonomisi bağlamında, ‘kentsel bir imge’ ile ele alınacaksa bu şüphesiz kentle özdeşleşmiş bir ürün olan ‘pişmaniye’ ile olacaktır. Kentin en büyük simgesi olan ‘pişmaniye’ uzun yıllardır İzmit coğrafyasında varlığını sürdüren, İzmit’le birlikte anılan, kendisine yurt içi ve yurt dışında pazar ve tanıtım alanları bulan bir üründür. İzmit’in dışa açılan penceresi olan pişmaniye, kentin ulusal ve uluslararası alanda tanıtımını yapmaktadır. ‘Kentsel imgeler’ aynı zamanda kentlerin reklam araçlarıdır, bu sayede kilometrelerce mesafelere yayılan bir tanıtma faaliyetine aracılık ederler. Bu çalışmada kültür ve ekonomi ilişkisi bağlamında, İzmit ve pişmaniye örneği üzerinden simgesel ürünlerinin şehir ekonomisine ve hayatına katkıları ele alınacaktır.