Funkcjonowanie Urzędu Podatkowego w Królestwie Norwegii

Norweski Urząd Podatkowy ma wieloletnią tradycję, długą historię, jednocześnie jednak pozostaje otwarty na potrzeby obywateli i wychodzi naprzeciw ich oczekiwaniom. Ciągle modernizuje się i ulepsza swoje usługi dla podatników. Polityka podatkowa rozwijana była w Norwegii już od średniowiecza, gdy początkowo główną rolę odgrywał kościół, potem dopiero król i państwo. W kolejnym etapie rozwoju urzędy podlegać zaczęły gminom, aż w latach 60. XX w. przejęte zostały całkowicie przez państwo. Kamieniem milowym w historii rozwoju Urzędu Podatkowego była reforma z roku 1911, kiedy wprowadzono obowiązkowe zeznanie podatkowe. W 1957 r. weszło w życie bieżące, miesięczne odprowadzanie podatku dochodowego oraz zaliczki na podatek od osób prowadzących działalność gospodarczą. Kolejnym ogromnym przełomem było w latach 70. objęcie funkcji dyrektora przez Erlinga Ree-Pedersena - ekonomistę, a nie jak dotychczas prawnika. Zaczął on zarządzać organizacją i wychodzić naprzeciw potrzebom podatników, zbliżając działalność urzędu do obywateli. Usprawnienia technologiczne, które sukcesywnie następowały w kolejnych latach, udowodniły tylko, że tak mało popularna wśród obywateli instytucja jak Urząd Podatkowy, może być jednak przyjazna i dostępna za pomocą najnowocześniejszych technologii. Norweski Urząd Podatkowy to instytucja, która wzbudza zaufanie obywateli, zwłaszcza że głównym zadaniem polityki podatkowej jest zapewnienie państwu odpowiedniego poziomu dochodu. Jednocześnie zadaniem Norwegii, jako państwa dobrobytu, jest zapewnienie obywatelom odpowiedniego poziomu życia za pomocą m.in. sprawnie funkcjonującej polityki podatkowej, pozwalającej na finansowanie przez państwo podstawowych dziedzin życia publicznego.