Nowe źródła zasobów własnych Unii Europejskiej

Wspólnoty Europejskie, a później Unia Europejska, miały podejmować wszelkie działania prowadzące do zmniejszenia różnic w rozwoju gospodarczym poszczególnych państw członkowskich oraz w ich regionach. Te cele były osiągane m.in. poprzez utworzenie unii celnej, jednolitego rynku europejskiego, utworzenie docelowo unii gospodarczej i walutowej oraz wprowadzanie i realizację polityki: handlowej, rolnej, spójności, konkurencji itp. Nierozłącznie z funkcjonowaniem Unii Europejskiej i urzeczywistnianiem jej celów wiąże się problem pozyskania środków finansowych, które pozwoliłyby na wywiązywanie się z zadań nałożonych na nią traktatami i innymi aktami prawnymi. A to oznacza konieczność pozyskiwania nowych zasobów własnych Unii Europejskiej. W ostatnich latach pojawiły się propozycje wprowadzania nowych zasobów własnych w postaci jednolitego podatku VAT, który obowiązywałby w jednakowym stopniu wszystkie państwa członkowskie oraz w postaci podatku od transakcji finansowych. Wadą nowej metodologii wyliczania zasobu własnego opartego na podatku VAT od dostaw towarów i usług, nabycia oraz importu podlegających podstawowej stawce VAT w każdym państwie członkowskim jest złożoność metodologii wyliczeń. Mimo poczynionych starań ww. podatki nadal nie będą typowym środkiem własnym, który wpływa bezpośrednio do budżetu Unii Europejskiej. Będą one przekazywane za pośrednictwem organów państwowych lub podmiotów gospodarczych w wypadku podatku od transakcji finansowych i nadal będą zależne od systemów oraz stawek podatkowych każdego państwa członkowskiego.