Ekonomiczne, prawne i etyczne aspekty kredytów frankowych

Celem artykułu jest próba oceny zasadności roszczeń pewnej grupy kredytobiorców, zwanych umownie frankowiczami. Kilka – kilkanaście lat temu zaciągnęli oni kredyty denominowane we frankach szwajcarskich, a obecnie czują się pokrzywdzeni przez banki, które im tych kredytów udzieliły. Podstawę takiej oceny stanowi z jednej strony prawna i ekonomiczna konstrukcja instrumentu finansowego zwanego kredytem denominowanym w walucie obcej, a z drugiej aktualna (luty 2017 r.) sytuacja dwóch hipotetycznych kredytobiorców – modelowych reprezentantów tych, których dotknął analizowany problem. Pierwszy przypadek dotyczy 30-letniego kredytu hipotecznego denominowanego we frankach szwajcarskich o równowartości 200 tys. zł, zaciągniętego 2 stycznia 2004 r., drugi natomiast – analogicznego kredytu z 2 lipca 2008 r. Dla porównania przedstawiono także sytuację kredytobiorców, którzy w tym samym czasie zaciągnęli kredyty na taką samą kwotę w polskiej walucie. W każdym wypadku przyjęto typowe warunki udzielania kredytów hipotecznych stosowane na rynku w czasie zawierania każdej z tych umów. Analiza prowadzona jest na podstawie rzeczywistych kursów franka szwajcarskiego w złotych oraz stóp procentowych LIBOR i WIBOR w dniu podpisania umowy oraz w terminach spłat każdego z tych kredytów w całym badanym okresie. Analizę poprzedza omówienie metodyki badań oraz wyjaśnienie istoty kredytu denominowanego w walucie obcej i stosowanych zasad ustalania kursów dla kapitału kredytu oraz spłacanych rat kapitałowych i odsetkowych. Pracę kończą wnioski dotyczące ekonomicznych i etycznych aspektów pomocy, której oczekują od państwa osoby uważające się za poszkodowane.