Âlim Arlı, Bülent Şen, Ayşe Alican Şen (2016). Yoksulluğu Bölüşmek: Süleymaniye Bekâr Odası Göçmenleri

Sosyolojik arka plana sahip üç akademisyenin kaleminden çıkan, Yoksulluğu Bölüşmek: Süleymaniye Bekâr Odası Göçmenleri adlı bu kitapta yazarlar, tüm göç çalışmaları içerisinde, göçün özel bir türünü ele alıyor: Çocuk ve genç yaşta, tercih sebebiyle değil, yoksulluk halleri dolayısıyla Anadolu’dan İstanbul’un tarihi şehir merkezi Süleymaniye Bölgesi’ne enformel emek piyasalarında çalışmak üzere edilen bireysel göçler (2016). Yazarlar bu özel göç türünün sosyolojik arka planını, mekânsal yansımalarını, bu “bekâr erkek” tipinin metropolde tutunma çabalarını ele alırken, kendinden önceki göç araştırmaları literatüründen kopmamış, fakat bu literatürden bahsederken incelenen özel ve yerel türün kendi iç dinamiklerini keşfetmekten de geri durmamışlardır. Meseleyi örneklendirmek gerekirse, Süleymaniye Bölgesi’nin örgütlü mesken dokusunun büyük bir bölümünü kaybetmiş olması, ailelerin zamanla bölgeyi terk etmesi, alana ticari organizasyonların hâkim olması ve bu özel göç türünün ortaya çıkardığı kendi içine kapalı toplumsal modelin ortaya çıkışı akıllara ilk olarak Amerikan “inner city” literatürünü getirmektedir. Fakat Amerikan “inner city” örneği ile Süleymaniye örneği kıyaslandığında, Amerikan örneğinde hem mekânsal çöküş hem de sosyal örgütlenmenin çöküşünün aynı anda yaşandığı fakat Süleymaniye Bölgesi’ndeki bu toplumsal modelin iç dinamiklerinin ve örgütlenme biçimlerinin muhafaza edildiğini söylemek mümkündür (2016). Velhasıl, kitabın esas sırtını yasladığı alanın, bilginin yeniden üretildiği yer olan saha çalışmaları olduğunu ve anlatı boyunca bu yerellik çerçevesini koruduğunu söyleyebiliriz