Kent Yurttaşlığı Temelinde Göç ve Kent Konseylerini Düşünmek

Tüm dünyada; iklim krizi, savaşlar, açlık, etnik çatışmalar ve daha birçok sebeple sayıları giderek artan sayıda insan topluluğunun göçmen haline geldiğine şahit olunmaktadır. Diğer yandan, insan uygarlığı artık kentli bir uygarlık halini almıştır. Bunun sonucunda, dünya nüfusunun yarısından fazlası artık kentlerde yaşamaktadır. Dolayısıyla artan göç, temelde bir kentsel soruna dönüşmüştür. Pek çok ülkede sürmekte olan kentleşme süreçlerinin yeni itici güçlerinden birisi de kentler arası ve uluslararası göçtür. Aslında geçmiş yüzyıllara bakıldığında da durumun özde farklı olmadığı söylenebilir. Ancak, son dönemin farkı, çok daha büyük nüfus kitlelerinin çok daha kısa zamanda, yer ve ülke değiştiriyor olmasıdır. Sonuçta, kitlesel göç hareketleri kısa dönemde sorunlarıyla başa çıkılması gereken bir husus iken, orta ve uzun vadede toplumsal ve kültürel çeşitliliğin bir zenginliğe dönüşmesine olanak tanıyacak bir dinamik üretebilme potansiyeline de sahiptir. Bunun ön koşulu ise öncelikle, göçmen nüfusun yeni yaşam alanlarında hoşgörü ve insan haklarına uygun bir şekilde ele alınabilmesine olanak tanıyacak bir “kent yurttaşlığı” tanımı içerisinde ele alınabilmesidir. Bu makalede önce kuramsal olarak bu anlayışın temelleri ele alınacak, ardından da Türkiye için kent yönetimine katılımın yeni aracı olan kent konseylerinin bu anlamdaki yeri ve potansiyeli değerlendirilecektir.