Regulacja oparta na ryzyku jako refleksyjna strategia regulacyjna

Celem artykułu jest próba przedstawienia założeń koncepcji risk-based regulation, wskazanie w jej obrębie zagadnień wymagających dalszych studiów i wstępnych rozpoznań co do możliwości przełożenia powyższej strategii regulacyjnej na sferę praktyki gospodarczej. Tę ostatnią kwestię można by roboczo sprowadzić do namysłu nad tym, czy regulatorzy i przedsiębiorcy funkcjonujący w kontynentalnym modelu regulacyjnym (opartym przede wszystkim na modelu command and control) są gotowi na wdrożenie koncepcji wywodzących się i realizowanych, bądź co bądź, w anglosaskim kręgu kulturowym (głównie Australia, Kanada, Wielka Brytania). W artykule wskazano uwarunkowania natury organizacyjnej, politycznej, infrastrukturalnej czy wolicjonalnej, jakie powinny być spełnione, by możliwa była implementacja modelu regulacji opartej na ryzyku (risk-based-regulation) – jednej z trzech strategii refleksyjnych wyróżnianych w piśmiennictwie. Refleksyjne reżimy regulacyjne sprawdzają się bowiem w państwach, w których regulatorzy cieszą się znaczną autonomią, niezależnością, a ich kadry składają się z profesjonalistów odrzucających „urzędniczą rutynę”. Owa refleksyjność strategii regulacyjnych zasadza się natomiast na zarządzaniu ryzykiem, a nie na zapewnieniu zgodności z przepisami (compliance), co jest charakterystyczne dla modelu kontynentalnego.