Zroznicowania regionalne jakosci zycia w Polsce

Jakosc zycia postrzegana jest jako stopien zaspokojenia przez ludzi potrzeb o roznorodnym charakterze, w tym szczegolnie materialnych, duchowych, bezpieczenstwa i aspiracji zyciowych. Brane sa pod uwage aspekty ekonomiczne, przestrzenne, srodowiskowe, kulturowe. Jakosc zycia determinowana jest zatem rozmaitymi uwarunkowaniami, w ktorych zyje czlowiek, i ktorych zrodlem jest piramida potrzeb oraz system wartosci. Jednoczesnie jakosc zycia mozna ujmowac z punktu widzenia zbiorowosci (aspekt obiektywny) i ze wzgledu na indywidualna ocene jednostki (aspekt subiektywny). Celem artykulu jest diagnoza i ocena zroznicowan poziomu jakosci zycia w polskich wojewodztwach w ujeciu obiektywnym poprzez konstrukcje syntetycznego miernika pozwalajacego oszacowac nierownosci w jakosci zycia spolecznosci regionalnych. Przyjeto, ze jakosc zycia charakteryzowac beda wskazniki pogrupowane w nastepujace obszary: materialne warunki zycia, aktywnosc ekonomiczna, zdrowie, edukacja i jakosc srodowiska zamieszkania. Do pomiaru jakosci zycia, jako glowna, zastosowano metode porzadkowania liniowego w oparciu o taksonomiczna miare Z. Hellwiga, ktora pozwala uporzadkowac wojewodztwa ze wzgledu na poziom jakosci zycia spolecznosci. Jako dodatkowa, wykorzystano analize skupien (aglomeracyjna metode grupowania Warda).Realizujac cel badawczy zwrocono szczegolna uwage na zlozonosc problematyki jakosci zycia i jej pomiaru na gruncie ekonomii oraz podkreslono dosc znaczace zroznicowania w wojewodztwach. Przeprowadzona analiza wskazala grupy regionow o najwyzszym, wysokim, niskim i najnizszym poziomie jakosci zycia.