The design of optimal committee decisions*),**)

Het uitgangspunt van dit artikel is een commissie van N personen, die tot taak heeft een beslissing te nemen op basis van de voorkeuren van zijn leden. Deze voorkeuren worden weergegeven door voorkeursfuncties, die eenduidig verondersteld worden afgezien van een willekeurig nulpunt en eenheid. De gevolgde procedure houdt in, dat een commissievoorkeursfunctie word geconstrueerd, die een lineaire combinatie is van alle individuele voorkeursfuncties. De gewichten van deze lineaire combinatie worden afgeleid uit de zogenaamde verliezenmatrix, waarvan elk element aangeeft het verlies (d.i. de reductie beneden het bereikbare voorkeurmaximum), dat een commissielid i lijdt wanneer een comissielid j erin slaagt zijn wil aan de commissie op te leggen. In beginsel wordt aanbevolen de verliezenmatrix symmetrisch te maken, hetgeen dan leidt tot eenduidige gewichten van de genoemde lineaire combinatie en dus tot een eenduidige cornmissievoorkeursfunctie. Dit beginsel kan echter niet altijd worden gerealiseerd; aanbevolen wordt dan de rijsommen van de verliezenmatrix gelijk te maken aan de corrresponderende kolomsommen. Deze gedachtengang wordt toegepast op de voorkeuren van drie groepen van de Sociaal‐Economische Raad (werknemers‐, kroon‐ en werkpeversleden) t.a.v. de economische situatie in 1957.