Determinanty działalności eksportowej polskich przedsiębiorstw

Głównym celem artykułu jest empiryczna weryfikacja podstawowej hipotezy wynikającej z modelu Melitza (2003) mówiącej o dodatnim związku między produktywnością firm a ich zaangażowaniem w działalność eksportową przy użyciu danych na poziomie firm dla Polski. Ponadto, w badaniu podjęto próbę endogenizacji produktywności firm, między innymi, poprzez odwołanie się do ich wydatków na działalność badawczo-rozwojową (B+R), wykorzystania kapitału ludzkiego i nowych technologii. Przedstawione przez nas wyniki empiryczne potwierdziły przewidywania modelu Melitza odnośnie występowania dodatniej zależności między produktywnością firm a prawdopodobieństwem wystąpienia eksportu w przypadku polskich firm. Ponadto, przeprowadzona próba endogenizacji produktywności firm wykazała, że na prawdopodobieństwo eksportu w szczególności wpływać może poziom wydatków na B+R oraz wykorzystanie Internetu, natomiast odsetek wykwalifikowanych pracowników w ogóle zatrudnienia nie okazał się być statystycznie istotny. Duże znaczenie w determinowaniu eksportu miała również wielkość firm. Im większa firma tym większe jest prawdopodobieństwo wystąpienia eksportu. Przeprowadzone badania wykazały również, że umiędzynarodowienie firm mierzone wykorzystaniem zagranicznych licencji oraz własnością zagraniczną jest dodatnio związane z prawdopodobieństwem wystąpienia eksportu. Uzyskane przez nas wyniki są zatem zbieżne z wynikami uzyskanymi wcześniej dla innych, dużych krajów należących do Unii Europejskiej.